Muzyka

sobota, 24 sierpnia 2013

Rozdział IV



Tego dnia położyłam się spać wyjątkowo wcześnie. Byłam bardzo zmęczona. Nie pamiętam kiedy zasnęłam.
***
Przećwiczyłam jeszcze raz piosenkę  „Podemos”  . Mam ją zagrać na Wigilii. Wszystko było w porządku z głosem i pianinem. Wszyscy czekają przy stole wigilijnym. Lampki choinki pięknie migocą, potrawy Olgi pięknie pachną, w domu unosi się iście rodzinna atmosfera. Zeszłam po schodach i zasiadłam przy pianinie. Zaczęłam grać. Właśnie otwierałam usta by wyśpiewać pierwsze słowa piosenki. Jednak słyszę czyjś piękny, melodyjny głos . Zaskoczona odwracam głowę i w drzwiach kuchennych widzę Leona ! Idzie w moją stronę, a ja z niezmąconym spokojem gram dalej. Przyłączam się do śpiewania, on przysiada się do mnie, patrzymy sobie głęboko w oczy… Piosenka powoli się kończy. Zbliżamy się do siebie z zamiarem pocałunku aż nagle słyszymy burzę oklasków. Zupełnie zapomniałam o całym Bożym świecie. Odskakujemy od siebie jak oparzeni po czym Leon bierze mnie za rękę i prowadzi w drugi kąt pokoju gdzie stoi gitara. Bierze ją, siada na kanapie i wykonuje akustycznie wersje kilku…. Może kilkunastu piosenek. Siadam na podłodze. Opieram się o jego nogi i słucham. Nie spostrzegłam się kiedy zostaliśmy sami. Rodzice zgasili światło i pozostawili tylko migoczącą choinkę. Nastrój był iście romantyczny. Leon skończył grać dopiero gdy zasnęłam oparta o jego nogi. Delikatnie odłożył gitarę nie ruszając się z miejsca, aby mnie nie obudzić. Zaraz po tym bierze mnie na ręce i przenosi na kanapę, przykrywa mnie kocem…
Obudziłam się przerażona i z miejsca zaczęłam szybciej oddychać. Po chwili jednak uspokajam się. Patrzę na zegarek. Jest 9:30. Angie na pewno już wstała. Zrywam się z łóżka, szykuję się i wpadam do pokoju Angie.
- Angie ! Zakochałam się w Leonie ! – krzyczę wpadając do jej pokoju.
- Jak to ? W Leonie ? – pyta Angie śmiejąc się zawadiacko.
- Angie ! – karcę ją, - To nie jest zabawne !
- Przepraszam, przepraszam. Po prostu… po prostu sądzę, że robisz wielką aferę z niczego – mówi krztusząc się śmiechem.
- Widzę, że dziś nie da się z Tobą pogadać ! – rzucam na odchodne i wychodzę z pokoju trzaskając drzwiami. Przy śniadaniu Angie ciągle zaśmiewa się z mojej paniki. Chyba miała racje. No i co z tego, że się w nim zakochałam ?
- Z czego się tak śmiejesz Angie ? – pyta mój tata.
- Słucham ? – pyta Angie nieco zdezorientowana.
- Z czego się tak pani śmieje, Angie ?
- A właściwie to z niczego. Po prostu się wyspałam i jestem zadowolona.
- Jeszcze nigdy nie była pani tak zadowolona z wyspania.
- Bzdura. – broni się Angie- Ja…
- Angie chodź, bo się spóźnimy. – ratuję ją.
- Spóźnicie się gdzie ? Przecież jest sobota. – tata stał się podejrzliwy.
- Tak ! Sobota ! Wiem. Właśnie dlatego możemy się spóźnić na zakupy.  – tata podnosi brwi w geście „Mów prawdę !” – To znaczy. Na same zakupy to nie, ale na autobus już tak. Poza tym wyprzedaż trwa jeszcze tylko  godzinę, prawda Angie ? – spoglądam na nią znacząco.
- Tak, tak. Musimy już lecieć. Do widzenia. – mówi popijając ostatni łyk herbaty właściwie w biegu.
Gdy znalazłyśmy się w bezpiecznej odległości od domu Angie nie wytrzymała.
- Jak to zakochałaś się w Leonie ?
- Angie. To straszne, - lamentuję – On… ma dziewczynę i należy do tych złych. Poza tym Camii, Fran i Maxi ich nie lubią a to…
- Hej, hej . Uspokój się troszkę. – mówi Angie.
- Angie. Co ja mam robić ?
- Poczekaj chwilę. Jak się o tym dowiedziałaś ? Może to tylko zauroczenie albo…
- Nie Angie. On mi się przyśnił. PRZYŚNIŁ. Rozumiesz ? – opowiadam Angie całą tą historię z Wigilią i Leonem.
- Nooo… to naprawdę musi myć coś poważnego.
- Nie. Nie Angie. Ja nie chcę żeby to było coś poważnego.
- Ale kochać to chyba coś fajnego, nie ?
- Tak jeśli kocha się z wzajemnością. A ja... A on ma dziewczynę...
- Z którą zerwał. - słyszę za moimi plecami. Odwracam się gwałtownie. Za mną stał Leon.
- Jak dużo słyszałeś ? - pytam przerażona
- Dostatecznie dużo by stwierdzić, że kocham Cię z wzajemnością. - łapie mnie za ręce i przyciąga do siebie. - Violu.. będziesz moją dziewczyną ? - pyta.

czwartek, 22 sierpnia 2013

Opowiadania o Violetcie

Cóż...
Czy tylko mnie denerwują blogi o Leonetcie w wersji "Dla pełnoletnich" ?
Pokochałam ten serial, ponieważ właśnie jest taki niewinny . Normalny. Bardzo realny. Poczułam się jakbym to przeżywała.
To tylko moje zdanie nie musicie się z nim zgadzać a tym bardziej pisać komentarzy typu " Jezuuu -.- Nikt nie każe ci tego czytać."  Faktycznie to prawda, nikt nie każe mi tego czytać i nie czytam ale na coraz większej ilości blogów pojawiają się sceny erotyczne i wgl.
Rozumiem, że niektórzy może właśnie wolą opowiadania "Dla pełnoletnich"
Ale MOJE TAKIE NIE BĘDZIE ! Oczywiście będą całusy ale nie 18+ !
Buźkii ;**